Ryzyko nadmiernej dźwigni finansowej definiowane jest jako ryzyko wynikające z podatności na zagrożenia z powodu dźwigni finansowej lub warunkowej dźwigni finansowej, które może wymagać podjęcia niezamierzonych działań korygujących plany biznesowe, w tym awaryjnej sprzedaży aktywów mogącej przynieść straty lub spowodować konieczność korekty wyceny pozostałych aktywów.
Ryzyko nadmiernej dźwigni finansowej materializuje się poprzez niedopasowanie skali działalności i struktury źródeł finansowania oraz niedostateczne wyposażenie Grupy Kapitałowej w fundusze własne.
Celem zarządzania ryzykiem nadmiernej dźwigni finansowej jest zapewnienie właściwej relacji pomiędzy wielkością kapitału podstawowego (Tier 1) i sumą aktywów bilansowych oraz udzielonych zobowiązań pozabilansowych Banku i Grupy Kapitałowej.
Dla celów pomiaru ryzyka nadmiernej dźwigni finansowej, Bank kalkuluje wskaźnik dźwigni zgodnie z artykułem 429 rozporządzenia CRR, tj. jako miarę kapitału Tier I podzieloną przez miarę ekspozycji całkowitej i wyraża wskaźnik jako wartość procentową.
Monitorowaniu ryzyka nadmiernej dźwigni finansowej podlegają w szczególności:
- wysokość wskaźnika dźwigni finansowej,
- wartość progowa ryzyka nadmiernej dźwigni finansowej,
- odchylenia wysokości wskaźnika dźwigni od prognozy.
Wartości te monitorowane są z częstotliwością kwartalną.
Ryzyko nadmiernej dźwigni Grupy Kapitałowej jest raportowane w okresach kwartalnych. Odbiorcami raportów o poziomie ryzyka nadmiernej dźwigni są KR, Zarząd, Komitet ds. Ryzyka Rady Nadzorczej oraz Rada Nadzorcza. Raporty zawierają m.in. informację dotyczącą wysokości wskaźnika dźwigni, stopnia wartości progowych na ryzyko nadmiernej dźwigni finansowej oraz prognozę ryzyka nadmiernej dźwigni finansowej.